Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) cukrzyca, jest to grupa chorób metabolicznych charakteryzująca się podwyższonym poziomem glukozy we krwi wynikającym z nieprawidłowego wydzielania i/lub działania insuliny. Insulina jest hormonem produkowanym przez trzustkę, który stabilizuje prawidłowy poziom glukozy we krwi, umożliwiając jej wnikanie do komórek. Przewlekła hiperglikemia (podwyższony poziom glukozy we krwi) wiąże się z uszkodzeniem, zaburzeniem czynności i niewydolnością różnych narządów, szczególnie:
- oczu,
- nerek,
- nerwów,
- serca,
- naczyń krwionośnych .
Nazwa cukrzyca – diabetes mellitus – pochodzi od łacińskich słów oznaczających „cedzenie wody przez ciało” oraz „słodki jak miód” . Oba określenia dotyczą istotnych objawów cukrzycy:
- wzmożonego pragnienia,
- częstego oddawania moczu,
- wysokiego stężenia cukru we krwi.
Dotyka głównie (choć nie jest to zasadą) dzieci i młodych dorosłych przed 35 rokiem życia. Nazywamy ją często „cukrzycą młodego wieku”. Stanowi ok. 9% ogólnej liczby pacjentów z cukrzycą.
Przyczyną zachorowania na cukrzycę typu 1 jest nieprawidłowa aktywność układu immunologicznego organizmu (czyli odpornościowego), który własne prawidłowe komórki beta trzustki wydzielające insulinę uznaje za obce. Organizm wytwarza przeciwciała skierowane przeciwko własnym komórkom produkującym insulinę. Mówiąc najkrócej – niszczy je.
Cukrzycę typu 1 charakteryzuje nagły początek. W momencie rozpoznania choroby zwykle około 80% komórek beta jest już nieaktywnych. Nie można zapobiec jej wystąpieniu, a jedynym sposobem leczenia tego rodzaju cukrzycy jest: podawanie insuliny, dieta i aktywny tryb życia (wysiłek fizyczny).
Cukrzyca typu 1 rozwija się szybko i wiele objawów występuje naraz, w ostrej formie. Jeśli zauważysz poniższe objawy u siebie lub u swojego dziecka, zgłoś się niezwłocznie do lekarza! Należy zwrócić szczególną uwagę na:
- senność,
- brak energii,
- obniżony apetyt,
- ciągłe zmęczenie,
- nadmierne i nagłe pragnienie,
- nagły spadek wagi i masy mięśniowej,
- bardzo duża objętość i częstotliwość oddawanego moczu
Żadne z tych objawów nie dają oczywiście pełnego potwierdzenia tej choroby. Podane symptomy mogą mieć wiele przyczyn. Jednak na pewno powinny zaświecić nam „czerwoną lampkę” w głowie i skłonić do wizyty w przychodni.
Gdy dodatkowo pojawi się nasilenie objawów oraz symptomy wymienione poniżej, może być to oznaka kwasicy ketonowej. W takiej sytuacji należy natychmiast skontaktować się z pogotowiem, gdyż kwasica jest stanem zagrażającym życiu. Objawy kwasicy ketonowej:
- zapach acetonu w wydychanym powietrzu,
- zaburzenia świadomości,
- utrata przytomności,
- całkowita utrata apetytu,
- intensywne nudności,
- ból brzucha lub wymioty,
- podwyższona temperatura.
Informacje pochodzą ze strony Stowarzyszenia na Rzecz Pomocy Dzieciom i Młodzieży z cukrzycą typu 1: https://slodka1.pl